อุทิศแด่
โรงเรียนโทโมเอ , ครูใหญ่โคบายาชิ โซซาขุ
และ โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง
____________________________________
สวัสดี ไดอารี่ที่ไม่มีคนอ่าน
ห่างหายไปแป๊ปเดียว .. ตอนนี้กำลังสนุกกับการเป็นครูแพรอยู่
ประหลาดมั๊ยย .. ไม่เคยคิดไว้ว่าวันนึงตัวเองจะได้มาเป็นครูจริงๆ
แต่ถามว่าเคยคิดมั๊ยว่าถ้าเราเป็นครู เราจะเป็นครูแบบไหน?
เคยนะ บ่อยด้วย ,, เวลาเจอครูดีๆ หรือเวลาไปอ่านอะไรมา
โดยเฉพาะเรื่องที่ inspire ความเป็นครูให้นี่สุดๆเลยคือ
“ โ ต๊ ะ โ ต ะ จั ง เ ด็ ก ห ญิ ง ข้ า ง ห น้ า ต่ า ง ”
สำหรับบางคน มันก็แค่หนังสืออ่านนอกเวลาวัยเด็ก
โดนบังคับให้อ่าน อ่านจบก็แล้วกันไป ..
แต่สำหรับนี่ มันคืออีกแรงผลักดันใหญ่ๆ
หนังสือเล่มนี้ได้ปลูกฝังความอยากเป็นครูไว้ลึกๆในใจของเรา
ซึมซับความเข้าใจ เห็นใจ และใส่ใจในตัวเด็กนักเรียน
รวมถึงการคิดนอกกรอบ การปล่อยให้เด็กมีอิสระในการคิด
การตัดสินใจง่ายๆ อย่างเช่นการเลือกเรียนวิชาที่ตัวเองชอบ
“ ที่โรงเรียนโทโมเอ ของ โต๊ะโตะจัง ทุกเช้าคุณครูจะจดวิชา
ที่เรียนบนกระดานดำ แล้วบอกนักเรียนว่า
“เอาละ เริ่มเรียนวิชาที่ชอบได้เลยจ๊ะ”
นักเรียนจะเลือกเรียนวิชาอะไรก่อนก็ได้ “ตามใจชอบ”
นักเรียนก็จะเลือกวิชาที่ชอบมากที่สุดก่อน วิชาที่ชอบน้อยที่สุด
ไว้สุดท้าย นักเรียนจึงเรียนไม่เหมือนกัน
วิธีการสอนทุกชั้นเรียนในโรงเรียนโทโมเอเป็นแบบนี้ วิธีนี้
ทำให้ครูรู้จักเด็กมากขึ้นว่า เด็กคนไหนคิดอะไร สนใจอะไร ซึ่งดีสำหรับครู
สำหรับนักเรียน การได้เริ่มเรียนวิชาที่ชอบก่อน เป็นเรื่อง
น่าดีใจ วิชาไม่ชอบเก็บไว้ชั่วโมงสุดท้าย ให้ทันก่อนโรงเรียนเลิกเป็นใช้ได้
การเรียนทุกวิชา เป็นการเรียนแบบฝึกฝนด้วยตนเอง ถ้ามี
ตรงไหนไม่เข้าใจก็ไปถามครู หรือให้ครูมาอธิบายที่โต๊ะ จนกว่าจะ
เข้าใจ แล้วทำแบบฝึกหัดต่อไป จึงไม่มีนักเรียนคนไหนไม่ตั้งใจ
ฟังคำพูด และคำอธิบายของครู ”
หรือ ชั่วโมงเดินเล่นของโรงเรียนโทโมเอ
“ ชั่วโมง เดินเล่นที่อิสรเสรี และดูเหมือนว่าได้ไปเที่ยวนั้น
ความจริงเป็นการสอนวิทยาศาสตร์ ประวัติศาสตร์
และธรรมชาติวิทยา โดยที่เด็กๆ ไม่รู้ตัวเลยว่า กำลังเรียน ”
แต่สิ่งที่ครูใหญ่โคบายาชิมีให้เด็กๆเสมอคือ
การเคารพในความคิด และการกระทำของเด็กเสมือนเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่ง
ความเชื่อใจของครูที่เป็นเหมือนแรงผลักดันที่ก่อให้เกิดความเชื่อมั่น
และความภาคภูมิใจในตัวเอง อันเป็นขั้นตอนของการเติบโต
หวังว่าสักวัน
เราจะเป็นได้อย่างครูใหญ่ เป็นครูที่ไม่ได้สักแต่ว่าสอน
.. แต่เป็นครูที่สร้างนักเรียนขึ้นมา ..
รัก
ครูแพร
อาทิตย์ที่ ๑๒ ตุลาคม ๒๕๕๗
// message in the bottle - part time musicians //
No comments:
Post a Comment