ว่ากันว่า เป็นครูก็เหมือนมีลูก
ต้องคอยดูแล ประคบประหงม อบรมลูกชาวบ้านดั่งลูกตัวเอง
เพราะถ้าลูกเค้าเป็นอะไรไป อีนี่คงไม่มีปัญญาไปทำลูกใช้คืนได้
ละตามที่โปรยหัวจั่วไว้เมื่อเอนทรีที่แล้วถึงความง่ายดายที่เป็นดั่งกลลวง
และสิ่งที่เป็นกลลวงก็มิใช่ใครอื่นน อิมอนเตอร์หน้าแฉล้มนามว่านักเรียนนี่ล่ะค่าา
ห้องครูแพรมีเด็ก 35 คนนะ
ออทิสติก 4 สมาธิสั้น 2 พูดไม่ชัดอีก 1 นะไม่รู้ว่าบุญหนุนนำหรือกรรมนำพา
ออทิสติก 4 สมาธิสั้น 2 พูดไม่ชัดอีก 1 นะไม่รู้ว่าบุญหนุนนำหรือกรรมนำพา
ห้องครูแพรเป็นห้องที่มีเด็กพิเศษเยอะที่สุดในโรงเรียน
ไอ้เด็กที่ปกติบางคนก็แสบยิ่งกว่าเด็กพิเศษ ส่วนไอ้เด็กพิเศษบางคนก็น่าย๊ากกกกก์
จะยกตัวอย่างมาซักสามสี่คนให้พอเข้าใจสถานการณ์
ความปั่นป่วนโกลาหลในห้องเรียน
ความปั่นป่วนโกลาหลในห้องเรียน
นักเรียน NO.1 เด็กชายต้นน้ำ [นามสมมติ]
ต้นน้ำเป็นเด็กมาจากบุรีรัมย์พูดกลางชัด
พูดอีสานคล่อง มีความกล้าแสดงออก และความเป็นผู้นำสูงมาก
เรียกได้ว่าเป็นนักเรียนคนแรกที่นี่จำหน้าได้ และเชื่อว่าเป็นใครใครก็จำได้
นางเป็นที่รักใคร่ปนหมั่นไส้ของคุณครูและเพื่อนๆทุกคน อาศัยไหว้วานได้
ดูแลเพื่อนๆ ได้มากพอกับการแกล้งและชวนเพื่อนเล่น
ถ้าจบแค่นี้ ต้นน้ำก็คงเป็นแค่เด็กซนๆ ธรรมดาในสายตาเราแค่นั้น
ถ้าไม่ใช่ว่า ในวันที่สองที่เรามาสอน
ซึ่งเป็นวันที่เราต้องมาสอนคนเดียวแบบเต็มตัว
ต้นน้ำ กับ เพื่อนร่วมห้องอีกคนหนึ่งชื่อ เด็กชายกันยา [นามสมมติ]
โดดเข้าแถวตอนเช้าแอบอยู่ในห้อง เพื่อที่จะปีนขึ้นตู้
ตู้ที่ปีนเป็นตู้เก็บที่นอนของเด็ก มีความสูงพอดีกับระดับหน้าต่าง
แล้วนางทั้งคู่ก็โยนสรรพสิ่งที่หามาได้ใส่ รั ง ตั ว ต่ อ ค่าาาาาาาาาาาาา!
โชคดีที่ครูพี่เลี้ยงมองเห็นจากบริเวณที่เข้าแถว แล้วไปลากตัวออกมาได้ทัน
และแล้ว วันนั้น ทั้งเด็กชายต้นน้ำ และ เด็กชายกันยา
กลายเป็นเด็กสองคนแรกที่ประเดิมฝีมือการฟาดของครูแพร
ตอนนี้นางก็กลายเป็นคนที่โดนฟาดบ่อยที่สุดในห้อง
ด้วยความหน้ามึน ไม่รู้ร้อนรู้หนาวของนาง บอกดีๆไม่เคยฟัง
ทรอึดบึกบึนมาก โดนตีกี่ทีไม่เคยร้องไห้ ยิ้มได้ตลอด
จนกระทั่ง มีอยู่ครั้งหนึ่งนางปีนตู้เก็บที่นอนอันเดิม
แล้วนางก็กระโดดลอยละล่องลงมาทับเพื่อน ไอ้เพื่อนก็ตัวเท่าหอยจุ๊บ
โดนกระแทกทีก็ถลาลิ่วปลิวลมฟิ้ววว~ หัวฟาดพื้นดัง ตู้มมมม!
โชคดีหัวเด็กไม่เป็นอะไรแต่ .. พื้ น ไ ม้ แ ต ก ค่ะ ..
แตกชนิดที่ว่า แตกเป็นรูเลยค่ะ ไม่ใช่รอยร้าวเล็กๆน้อยๆ
ส่วนนังต้นน้ำนั่งหน้ามึน รอรับคำพิพากษาจากอิครูแพร
นอกจากพื้นแตกแล้ว วันนั้นต้นน้ำก็โดนฟาดตูดแตกด้วยค่ะ
ตั้งแต่ฟาดฟันกันมา ไม่เคยร้องไห้
อิต้นน้ำก็ไม่เคยร้อง อิครูแพรยิ่งไม่ควรจะร้องใหญ่เลย
แต่วันนั้นต้นน้ำโดนตีจนร้องไห้ อิครูแพรฟาดไปก็น้ำตาไหลไป
รู้ว่าฟาดไปเด็กมันก็เจ็บ แต่ไม่ฟาดก็ไม่ได้ เพราะครั้งนี้มันรุนแรงจริงๆ
______________
นักเรียน NO.2 เด็กชายกันยา [นามสมมติ]
กันยาเป็นเด็กลิ้นไก่สั้น พูดจาไม่ชัด ทำให้โดนเพื่อนๆในห้องล้อเลียนอยู่ตลอด
แต่การพูดไม่ชัดไม่ได้ทำให้ ความสามารถในการปั่นป่วนของกันยา
น้อยหน้ากว่าเด็กชายต้นน้ำเลย นอกจากจะมีวีรกรรมปีนตู้ตีรังต่อแล้ว
อีกสิ่งที่นางพกมาเรียนทุกวันคือสกิล ก า ร ไ ถ แ ถ ก แ ล ะ แ ห ก ป า ก ร้ อ ง
คือแค่ง้างมือจะตี นางก็จะลงไปแถกกะพื้นแล้วแหกปากแผดเสียงร้องไห้
.. ราวกับว่าอิครูแพรได้กระหน่ำโบยตีนางไปไม่ต่ำกว่า 150 ไม้ ..
พอหลายๆครั้งเข้า จากโกรธก็กลายเป็นขำจนอยากจะตบมุกแบบละครซิทคอม
ครูง้างมือปุ๊บ เด็กแหกปากร้อง ครูบอกว่า ยัง!! ฉาบดังตุ้งแซ่ ! จบมุกกันไป สนุกดี
เรื่องราวของกันยามีมากซะจนไม่รู้จะหยิบหรือยกเรื่องไหนมาเล่าดี
เรื่องล่าสุดที่เพิ่งเกิดขึ้นกับกันยา แบบพีคที่สุด สะเทือนขวัญเพื่อนและครูสุด
ประมาณอาทิตย์ที่สองของการทำงาน ช่วงนอนกลางวัน
ขณะที่อิครูแพรกำลังเดินเหวี่ยงรอบห้องเพราะเด็กไม่ยอมหลับ
โดยเฉพาะกันยา นางนอนเล่นเหรียญสิบกับเหรียญห้าดังกรุ๊งกริ๊งๆ
โดยเฉพาะกันยา นางนอนเล่นเหรียญสิบกับเหรียญห้าดังกรุ๊งกริ๊งๆ
อิครูแพรก็ดุว่าให้เก็บตังไม่เก็บจะยึดนะ หลังจากที่เดินหันหลัง
ให้กันยาไปได้เพียงเสี้ยววินาที. ก็ได้ยินเสียงไอแบบสำลักเลยหันกลับมา
ภาพที่อิครูแพรเห็นคือ กันยานอนเอามือกุมคอ
มืออีกข้างก็พยายามล้วงเอาบางอย่างออกมา
อิครูแพรก็วิ่งไปฉุดนางให้ลุกขึ้น ระหว่างที่วิ่งไปหานางคือนางเริ่มดิ้นพราดๆ
น า ง ห า ย ใ จ ไ ม่ อ อ ก เ พ ร า ะ
น า ง อ ม เ ห รี ย ญ สิ บ ที่ น า ง เ ล่ น อ ยู่ ต อ น แ ร ก
แ ล้ ว มั น ไ ห ล ล ง ไ ป ติ ด ค อ น า ง ข่ า า า า า า
อิครูแพรพอคว้าตัวได้เลยจับยืนแล้วพับตัวลง
เอามือสองข้างสอดจากด้านหลัง ไปประสานไว้ที่ตรงลิ้นปี่แล้วกดแรงๆ
กดไปแค่ครั้งที่สอง เหรียญสิบก็พุ่งออกมา
.. พ ร้ อ ม อ้ ว ก ..
เต็มๆเลยค่ะ ขาเอย กระโปรงเอย ทั้งอ้วกทำน้ำลาย
พีคมากค่ะ ฟีลลิ่งช่วยชีวิตตอนแรกคือแบบเรื่องจริงผ่านจอ
ซาวด์ในหัวคือโบร้มๆ ตู้ม ต้าม บูม แบงงง ตื่นเต้นสุด
พออ้วกเปรอะปุ๊บซาวด์ทุกอย่างดับวูบค่ะ ดับบสนิททท
และวันนั้นนอกจากกันยาจะโดนคอมโบจากครูแพร 1 ชุดใหญ่แล้ว
นางยังต้องแบกที่นอนเพื่อนกลับบ้านไปซักอีกสี่อัน
เพราะนางอ้วกแบบ 4Dx เซอร์ราวด์รอบทิศทาง โดนกันถ้วนหน้าข่าาา
______________
นักเรียน NO.3 เด็กหญิงมีนา [นามสมมติ]
มีนาเป็นออทิสติกประเภทที่บ้านไม่ยอมรับว่าเป็น
ไม่ยอมรักษา ไม่พาไปหาหมอ ด้วยความที่นางพูดจาค่อนข้างจะรู้เรื่อง
สื่อสารได้ว่าต้องการอะไร อ่านหนังสือเก่ง เขียนหนังสือได้
ชอบอ่านหนังสือประเภท กอสสิปสตาร์ ทีวีพูล ที่สุด
แต่เรื่องการปฏิสัมพันธ์ การเข้าสังคม นางจะไม่ได้เลย
ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ นั่งเรียนอยากจะกรี๊ด ก็กรี๊ดมา
หลายครั้งที่บอกผู้ปกครองไป อยากให้พาน้องไปหาหมอ น้องเก่งมากเลยนะคะ
คุณพ่อน่าจะพาน้องไปรักษา เพื่อนที่น้องจะได้มีพัฒนาการเรื่องเข้าสังคมมากขึ้น
แต่คำตอบที่ได้คือ
ลู ก ผ ม ไ ม่ ไ ด้ ปั ญ ญ า อ่ อ น
ลู ก ผ ม อ่ า น ห นั ง สื อ อ อ ก เ รี ย น ห นั ง สื อ ไ ด้
จ ะ ปั ญ ญ า อ่ อ น ไ ด้ ไ ง
นางจะรับหน้าที่เป็นคนแจกสมุดแบบฝึกหัดเพื่อนตลอด
เพราะนางเป็น ค น เ ดี ย ว ในห้องที่ อ่ า น ห นั ง สื อ อ อ ก
ค่ะ คุณอ่านไม่ผิด นักเรียน 35 คน
มีเด็กอ่านหนังสือได้แค่คนเดียวค่ะ 55555555555 #หัวเราะทั้งน้ำตา
พูดถึงเด็กออทิสติก .. หลายครั้งที่ผู้ปกครองซึ่งเป็นคนหาเช้ากินค่ำ
ไม่เข้าใจในอาการ หรือการรักษาที่ถูกวิธี คอยคิดแต่ว่า
การพาเด็กไปหาจิตแพทย์ทำไมเด็กไม่ได้บ้า พาไปหาหมอโรคเอ๋อทำไม
ลูกชั้นไม่ได้เอ๋อ ถ้าเอาไปแล้วเค้าทำอะไรลูกจะทำยังไง ?
เหมือนห่วงนะ .. แต่ความจริงคือไม่ อยู่บ้านก็ทิ้งๆขว้างๆไม่ได้ดูแลอะไรหรอก
การพาเด็กไปหาจิตแพทย์ทำไมเด็กไม่ได้บ้า พาไปหาหมอโรคเอ๋อทำไม
ลูกชั้นไม่ได้เอ๋อ ถ้าเอาไปแล้วเค้าทำอะไรลูกจะทำยังไง ?
เหมือนห่วงนะ .. แต่ความจริงคือไม่ อยู่บ้านก็ทิ้งๆขว้างๆไม่ได้ดูแลอะไรหรอก
________________
นักเรียน NO.4 เด็กชายบีบี [นามสมมติ]
บีบีเป็นอีกเคสหนึ่งของเด็กออทิสติกที่ห้อง บีบีเป็นเด็กนิสัยน่ารักมาก
ครูประจำชั้นไม่เคยเจอผู้ปกครองของบีบีเลย นางไป-กลับโรงเรียนด้วยรถรับส่งตลอด
นางจะพูดจาเนิบๆ ขี้สงสัยตลอดเวว เวลาคุยกันนางจะมาจิ้มๆขึ้นต้นประโยคด้วยคำถาม
บีบี : ครูแพรๆ ... ครูแพรทำไรอ่ะ?
ครูแพร : อ๋ออ ครูแพรกินข้าวอ่ะบีบี บีบีไม่ดูการ์ตูนหรอ
บีบี : หรออออ ครูแพรๆ ... ครูแพรกินไรอ่ะ?
ครูแพร : ครูแพรก็กินเหมือนบีบีกินเมื่อตอนกลางวันแหละ
บีบีหิวป่าว? เดี๋ยวครูแพรแบ่งให้ ..
บีบี : หรออออ ครูแพรๆ ... ครูแพรกินข้าวทำไมอ่ะ?
ครูแพร : เงิบบบ ครูแพรหิวข้าวอ่ะบีบี ครูแพรก็เลยต้องกินข้าว
บีบี : หรออออ ครูแพรๆ ... ครูแพรหิวทำไมอ่ะ?
ครูแพร : บีบีไปดูการ์ตูนดีมั๊ยลูก นี่เพื่อนนั่งดูกันสนุกเลยนะะ
บีบี : หรออออ ครูแพรๆ ... ครูแพรชอบดูการ์ตูนมั๊ยอ่ะ?
ครูแพร : //meน้ำตาอาบแก้ม และบทสนทนาก็วนไปลูปหนึ่งใหม่ TT^TT
บีบีเป็นเด็กไม่ชอบนั่งเรียน ..
นางชอบไปยืนเกาะประตูแล้วมองออกไปนอกห้องตลอด
แต่นางจะยืนของนางเงียบๆไม่ระราน หรือ รบกวนใคร
พอถึงเวลาเรียน ก็จะต้องเรียกให้มานั่งข้างๆ จะได้สอนได้อย่างใกล้ชิด
เมื่อเดือนที่แล้วพาเด็กไปทัศนศึกษาที่ดรีมเวิร์ล คนขับรถรับส่งก็มาถามว่า
คนนี้อ่ะ จะให้ไปมั้ย? .. น่าสงสารนะ ปกติเค้าไม่ให้ไปหรอก
นี่ถึงกับสะอึก .. บีบีไม่เคยไปทัศนศึกษาเพราะมีคนกลัวจะเอาไปเป็นภาระตัวเองค่ะ
สำหรับเราเราอยากให้เด็กทุกคนไปอยู่แล้ว เพราะพูดตามตรง
ลำพังครอบครัวก็หาเช้ากินค่ำ จะเอาเงินที่ไหนพาลูกไปเที่ยว
นี่ไปฟรี แถมมีคนดูแลอีก .. ใครไม่ให้ไปก็โทรไปคุยกะผู้ปกครองเค้าหมด
บีบีคนอื่นเค้าก็จะห่วงเป็นพิเศษ .. ก่อนไปเราเลยจัดการทำสนธิสัญญากับบีบีไว้ว่า
" บีบี .. จับมือครูแพรไว้ด้วยนะ ครูแพรไม่เคยไป เดี๋ยวครูแพรหลง "
.. และสุดท้าย บีบี ก็ได้ไปเที่ยว ..
ตอนรถบัสออกตัวเลยอัดคลิปถามบีบีไว้
บีบี เป็นไงมั่งลูก ชอบมั๊ย รถคันใหญ่มากเลย
... ชอบสิครูแพร มันสูงงงงงมากอ่ะ ...
//meปลื้มปริ่มน้ำตานองหน้าประหนึ่งคลอดนางออกมาจากมดลูกตัวเอง
______________
กว่าจะได้ฤกษ์อัพบล็อกอันนี้ก็หมดไปหนึ่งเทอมแล้ว
ชีวิตสนุกดี ตอนนี้เด็กๆเรียบร้อยขึ้นจากวันแรกมาก ใครเห็นใครก็ชม
ส่วนเรื่องเรียน จากอ่านเขียนกอไก่ไม่ได้ ตอนนี้เริ่มหัดประสมคำง่ายๆแล้ว
ภาษาอังกฤษไม่ต้องพูดถึง เราเซย์กู้ดม๊อนิ่งกันทุกเช้า
แสตนด์อัพ ซิทดาวน์ แฮปปี้ สมาย คราย แซด กันทุกวัน
เจอกันเอนทรี่หน้านะ หวังว่าจะยังมีคนอ่านอยู่ 5555
.. เราก็เรียนรู้จากเด็ก ..
รัก
ครูแพร
พุธที่ ๒๒ ตุลาคม ๒๕๕๗
